بررسی رابطه متقابل بین میزان افشای شاخص‌های گزارشگری پایداری شرکتی و کیفیت سود

مقدمه: از آن جا که در ایران هیچ گونه مقررات اجباری برای افشای شاخص‌های گزارشگری پایداری وجود ندارد، سطح افشای این شاخص­ها در شرکت­های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران بسیار پایین است. با توجه به اهمیت مبحث گزارشگری پایداری در قرن حاضر، هدف این پژوهش بررسی رابطه متقابل بین میزان افشای شاخص‌های گزارشگری پایداری شرکتی و کیفیت سود است. روش پژوهش: این پژوهش از لحاظ هدف، کاربردی و از نظر روش، توصیفی-همبستگی است. جامعه آماری آن شامل کلیه شرکت­های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در بازه زمانی 1396-1391 است که پس از اعمال شرایط و محدودیت­های پژوهش نمونه­ای به تعداد 92 شرکت انتخاب شد. فرضیه پژوهش با استفاده از معادلات هم‌زمان به روش رگرسیون حداقل مربعات دو مرحله­ای آزمون شده است. یافته‌ها: نتایج حاصل از آزمون فرضیه پژوهش نشان می‌دهد که رابطه متقابل و معنی‌داری بین میزان افشای شاخص‌های گزارشگری پایداری شرکتی و کیفیت سود وجود دارد. نتیجه‌گیری: میزان افشای شاخص‌های گزارشگری پایداری رابطه مثبت و معنی‌داری با کیفیت سود دارد و شرکت‌های با کیفیت سود بالاتر، بیشتر به سمت رویکرد افشای شاخص­های پایداری روی آورده­اند. بنابراین، سرمایه‌گذاران، اعتباردهندگان و سایر استفاده‌کنندگان از صورت‌های مالی برای تصمیم­گیری بر اساس کیفیت سود شرکت‌ها افزون بر معیارهای مؤثر به‌دست آمده در سایر پژوهش­ها باید شاخص­های پایداری افشا شده به وسیله شرکت­ها را نیز مدنظر قرار دهند.